ธวัชชัย วรรณสว่าง เขียน:ผมว่าปัจจุบันนี้ ใครมีพวกมากจะได้เปรียบนะครับ(แต่ต้องสามัคคีกันด้วย) เพราะมันเป็นโลกยุคการสื่อสารไร้พรมแดน ประชาชนเขารู้หมดว่าสิ่งใดดี สิ่งใดไม่ดี การผลิตน้อยๆเพื่อจะเกี่ยงเงินเดือนมันหมดยุคไปแล้วครับ ถ้าจบมาแล้วไม่ไฝ่หาความรู้เพิ่มเติมเพื่อเพิ่มคุณค่าของตนเองอยู่ตลอดเวลา อีกหน่อยคนอื่นที่เขาไม่ได้จบเภสัชเขาก็เรียนรู้ตามทันได้ครับ เพราะปัจจุบันความรู้มีอยู่ทั่วไปใครๆก็สามารถหาความรู้ได้ ไม่ได้มีอยู่เฉพาะในมหาวิทยาลัยเท่านั้น
ถูกบางส่วนครับ อย่างไรก็ตามเรื่องมาตรฐานวิชาชีพต้องมาก่อน มิเช่นนั้นก็จะเป็นเหมือนร้านยาในปัจจุบันที่มีคนทำวิชาชีพอย่างเป็นวิชาชีพจริงเพียงเล็กน้อย แล้วเราจะเห็นบทบาทของเภสัชได้อย่างไรครับ
ปัญหาก็คือการเร่งผลิตโดยขาดการควบคุมคุณภาพ เพราะจำนวนอาจารย์ก็มีจำกัด บางมหาวิทยาลัยยังไม่ได้ตามเกณฑ์ที่สภาเภสัชกำหนดแล้วการเรียนการสอนจะเป็นอย่างไรครับ สงสารผู้ปกครองและนักศึกษาที่เข้ามาอยู่ในระบบ และที่ร้ายกว่านั้นคือวิชาชีพและความปลอดภัยจากการใช้ยา