PharmaCafe.com

สู้ๆครับ

วันนึงผมได้แค่ 150-300 ก็ดีใจแล้วครับ เพิ่งเปิดได้สองอาทิตย์

ตัวผมเองจบวิทยาศาสตร์การแพทย์มา

จบมาไม่รู้จะไปทำไร (ไม่รู้จะมีหลักสูตรนี้ทำไม หางานยากอิ๊บอ๋าย) เลยหุ้นกับพี่เปิดร้านยา โดยเอาชื่อพี่แขวน (ดีที่พี่ผมไม่คิดค่าแขวนป้าย T^T) ตัวผมเองคิดอยู่ว่าจะไปเรียนต่อเภสัชอีกใบดีไหม

แต่พอเปิดร้านแล้วก็รับรู้เลยครับว่า ถ้าไปต่อ ไม่มีเงินส่งตัวเองแน่ T^T

สู้ๆ ครับ จขกท

ส่วนตัวผมขอดูซักปีนึง ถ้าไม่ไหวก็จะไปเป็น detail ละครับ

เฮ้อ

เศรษฐกิจอย่างนี้ ทำใจครับ

p

แล้วแต่ทำเลน่ะครับ ของผมเดือนแรกประมาณ 60-70คน ยอดประมาณ5-6000 พัน ตอนนี้เปิดมาประมาณ1ปีคนไข้เฉลี่ย 100+ ยอดประมาณหมื่นต้นๆ แต่ค่าเช่าก็แพงเอาเรื่องเหมือนกัน

ตอนนี้เข้าเดือนที่ 2 คะ ลูกค้าเพิ่มจากเดือนแรกนิดหน่อย
แต่ก็ยังเศร้าๆ อยู่ดี ...สู้ โว้ย !!!

คุณ dear ยังไม่ต้องกังวลนะครับ ธุรกิจร้านยาต้องอาศัยเวลา โดยส่วนตัวน่าซัก 6 เดือนค่อยประเมินกันใหม่( จากประสบการณ์ส่วนตัวและถามเพื่อนๆ)

มาร่วมตอบและให้กำลังใจทุกคน
ในส่วนของผม ส่วนร้านยา ถ้านับเปิดก็ร่วม 2 ปีกว่า ลูกค้าจรมีน้อย เพราะเป็นร้านปิดกระจก มีปัญหาที่จอดรถหน้าร้าน ไม่ใช่เส้นทางคนเดินผ่าน ด้านลูกค้ายา มีน้อย วันหนึ่งไม่ถึง 10 คน ในช่วงนี้นับว่าดี ที่ขายยาได้ทุกวัน ในช่วงแรกก็เครียดเหมือนทุกคน ว่าจะทำการค้าได้รอดหรือไม่ ท้อใจก็หลายครั้ง แต่มาช่วงหลังจับประเด็นได้ว่า การเปิดร้านยาครั้งนี้ กำไรไม่ได้อยู่ที่การค้า แต่ไปอยู่ที่ใด้ช่วยผู้คนในวงในให้แก้ปํญหาการดำรงชีวิตไปได้ เป็นเสมือนตู้ยาสามัญประจำบ้านในกลุ่มคนใกล้ชิดและที่มาใช้บริการ
มีลูกค้าหลายราย ที่ต้องใช้ยาต่อเนื่องเป็นแรมเดือนและยาราคาหลายบาทอยู่ ก็ได้พยายามให้ลูกค้าเหล่านั้นไปใช้บริการ รพ.ต่างๆ ตามที่มีสิทธิเบิกได้ แต่ส่วนใหญ่ปฏิเสธ ที่จะไป รพ.กัน ว่าเสียเวลา รักษาไม่หาย ไม่ชี้แนะ อธิบายให้เข้าใจ ว่าทำอะไรกับเขาบ้าง เละจากประสพการณ์ตัวเอง ที่ถูกยัดเยียดให้นอนรพ.เอกชน ด้วยโรคที่ถูกยัดเยียดให้ นอน 2 วัน 3 คืน เสียไป ร่วม 30000 บาท โรคไม่ได้ดีขึ้น จึงเข้าใจลูกค้าทั้งหลาย ที่กลัวการไป รพ.กัน
จึงพยายามศึกษาวิธีรักษาโรคต่างๆ จึงมาได้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมาในกลุ่มคนรู้จักหลากหลายคนที่มีปัญหา ในการดำรงชีวิต ต้องเข้ารพ.กันบ่อยๆ เป็นโรคที่ไม่ใช่โรค บางที่รักษาง่ายๆ เคยจ่ายยาให้บางครอบครัวที่ครอบครัวกำลังจะแตกแยก ทำให้มีสติ ได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขอีก บางคนต้องพึ่งยาแก้ปวดหัวทุกเช้า ก็ดีขึ้น บางคนต้องพึ่งยาระงับประสาท ก็เลิกราได้ และบางคนป่วยมาหลายสิบปี ก็อาการดีขึ้น มีความสุข มีความหวังกับอนาคตได้ ฯลฯ ทุกอย่างนี้ ก็ถือว่าเป็นกำไร อีกอย่างหนึ่งได้ และลูกค้าหลายราย ก็มารักษากันเป็นครอบครัว หรือแนะนำคนอื่นมาอีก
ก็ถือว่า ลูกค้ามีน้อย ทำให้มีเวลาวิเคราะห์โรคลูกค้าได้มากขึ้น และมีเวลาศึกษาความรู้ต่างๆได้มากขึ้น เพิ่มความรู้ในการรักษาคนใกล้ชิดและตัวเองได้ดีขึ้น ทุกวันถือคติในการักษาตัวเองว่า เชื่อฝีมือตัวเองมากกว่าคนอื่น
ถ้าเพิ่มมุมมองแบบนี้เพิ่ม ก็อาจช่วยให้มีความสุขในการเปิดร้านยาได้มากขึ้น?

ขอถามพี่ๆ อีกอย่างคะ ว่า...
เปิดร้านใหม่ (2 เดือน) และยอดยังไม่เยอะ
สั่งยาหมุนเวียนยังไม่มาก
แบบนี้ ถ้าเราจะเริ่มสั่งจากผู้แทน จะคุ้มมั้ยคะ
ถูกหรือแพงกว่ายี่ปั๊วมากรึเปล่า
เห็นรุ่นน้องเปิดร้านยังไม่ถึงเดือนเลย
แต่น้องเค้าเปิด Code กับผู้แทนแล้วอ่ะค่ะ
...แนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ...

จิ้มไปที่ คุณ frippe

ไม่ได้ตั้งใจจะไม่สุภาพ แต่อยากถามว่า คุณไม่ได้เรียนเภสัช แล้วมาจ่ายยาได้อย่างไงค่ะ
ถ้าจะหากำไรจากยา ส่งตัวเองเรียนเภสัช ก็ถือว่ามีจุดมุ่งหมายที่ดี แต่ผิดวิธีที่กระทำ

กลับไปเรียนก่อน ตอนนี้ให้พี่ที่เป็นเภสัชเค้ามาดูแลร้านให้ เมื่อจบแล้วมาทำก็ยังไม่สายนะค่ะ

คุณ dear สู้ๆค่ะ นี้ก็เปิดร้านยามาได้ 4 เดือนแล้ว พูดไปไวเหมือนโกหก ฮะๆๆๆ เป็นร้านเล็กๆโซนยา 3x3 เมตร ทำเลอยู่ในหลืบของซอกเขาค่ะ 1 วันมีคนขับรถผ่านหน้าร้านแบบนับคันได้ แนนใช้วิธี แจกใบปลิวค่ะ เดินแจกเองเลย ไปทุกซอยที่ทำได้ ปีนจากตีนเขา ขึ้นยอด แล้วลงไปทะเล ตอนแจก ก็คุยกับคนที่เรายื่นใบปลิวบวกแผนที่ให้อย่างสุภาพมากๆ มีโค้งให้ตามวัยวุฒิ ว่า "พึ่งเปิดร้านใหม่ค่ะ อยู่ตรงแถว......ยังไงฝากตัวด้วยนะคะ" ว่าแล้วก็โค้งงามๆให้ 1 ยก ดูเค้าจะค่อนข้างเอ็นดูนะคะ แล้วก็ได้ผลนะ จากเดือนแรก วันละ 300 บาท เดือนต่อมาก็ 700 1200 2000 ตามลำดับ ท้อมากๆเหมือนกันค่ะ ช่วงเดือนแรก แอบไปสมัครงานด้วย ฮะๆๆๆๆ แต่ก็ต้องปฏิเสธไป เพราะคนข้างกายพูดให้คิดว่า จริงๆแล้วอยากทำอะไร ต้องไปเริ่มต้นใหม่เสมอๆเลยหรอ ฯลฯ การคุยกับลูกค้านี่สำคัญเหมือนกันนะคะ ต้องไม่เบื่อที่จะฟังลูกค้าคุย ไม่ว่าจะบ่นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับโรค ถ้าเค้าสบายใจที่อยู่กับเรา เค้าก็จะมาหาเราเรื่อยๆ พยายาม ซักอาการ วิเคราะห์ให้ตรง แต่ อย่าไปต้อต้านลูกค้า บางคนหัวรั้นคิดเองเสร็จว่าต้องเป็นโรคนี้แน่ๆ ก็อืม...อืม...ค่ะ ไป แต่ก็หาโอกาสให้ความรู้เค้า พูดเป็นเหตุเป็นผล เรื่องเอกสาร ต้องมี ทำเอกสารขึ้นมา ทำมาเอง search ตามเนต แล้วแจกให้ไปอ่านดู พอเค้าเปิดใจแล้ว พยายามจำลูกค้าให้ได้ ว่าคนนี้เคยเป็นโรคนี้ ได้ยาอะไรไป จำไม่ได้ก็จด เรื่องสายป่านนี่ก็สำคัญค่ะ แนนสายป่านสั้นมากเพราะสร้างบ้านพร้อมกับเปิดร้านยา จะว่าไปก็หมดตัวเลย อาชีพเสริมค่ะ...ทำทุกอย่างที่ทำได้ แนน รับพิมพ์งาน แปลภาษา รับสอนภาษาอังกฤษ สอนเปียโน (ทุกอย่างทำที่ร้านเลย) รับถ่ายรูปติดบัตร รูปงานต่างๆ ตอนนี้กำลังหาช่องทางขายของบน ebay ถ้าในช่วงแรกที่ร้านยายังได้รายได้ไม่ cover รายจ่าย และสายป่านไม่พอ มันจะเครียดและท้อมากๆ เข้าใจเลยค่ะ ถ้ามีรายได้จากทางอื่นเข้ามา ความเครียดก็จะน้อยลง เวลาเราอารมย์ดี เจอลูกค้า ลูกค้าก็จะประทับใจ และก็มาหาเราตลอด ปากต่อปาก เป็นการโฆษณาที่มีพลังที่สุดนะคะ ยิ้มเข้าไว้ take care ทุกคนดีๆ ตอนนี้รถที่ผ่านหน้าร้าน 80% คือรถที่มาจอดซื้อยาที่ร้านค่ะ แนนอาจจะโชคดีตรงที่ร้านแถวนี้หาร้านที่มีเภสัชประจำร้านน้อยค่ะ เราเลยสามารถอธิบาย ให้คำปรึกษากับลูกค้าได้ดี เป็นจุดขายค่ะ ลองหาจุดขายในตัวเราเองดูนะคะ

มาสู้ด้วยกันค่ะ หุหุ อย่าเครียด เครียดไม่เครียดเหตุการณ์ไม่เปลี่ยน แนนใช้ไสยศาสตร์เข้าช่วยด้วยเล็กน้อย ตื่นมาต้องพูดและรู้สึกแต่สิ่งที่ดีๆ แล้วทั้งวันก็จะมีแต่สิ่งที่ดีๆเข้ามาค่ะ เย้.....

ของแจกของแถม แผ่นพับโบชัวร์ วัดความดัน คำปรึกษาที่ชัดเจน เข้าใจง่าย และความห่วงใยลูกค้าครับ

ถ้าไม่มีค่าเช่า ก็ไม่ต้องกังวลหรอก เพราะไม่บีบตัวเอง
อย่างเราเปิดร้านมา 1 เดือนแล้ว ยอดวันแรก 2000 3000 4000 5000
ขึ้นมาเรื่อยนะ แต่ค่าเช่าก็แพงเหมือนกัน 3 หมื่น
กุมภา จะเปิดสาขา 2 แล้ว ค่าเช่าแพงกว่าอีกนะ แต่ตั้งใจจะเช่าให้น้องเภสัชอยู่ด้วย
8 ห้อง ก็วางแผนยาวว่าจะเปิดอีก สัก 3-4 สาขา
จริงๆ ก็ค่อยเป็นค่อยไปดีกว่านะ แต่เราใจร้อน เลยเหนื่อยมาก กลับถึงบ้านหลับเป็นตายเลย
ยังนอนไม่อิ่ม ต้องตื่นอีกแล้ว 555
เภสัชกรหน้าเหี่ยวแล้ว

Noriko03 เขียน:มาให้กำลังใจด้วยคนค่ะ
เปิดร้านได้ 3 เดิอนแล้วค่ะ
ตอนนี้รายได้ประมาณวันละ 2 พันกว่าบาท
มีบางวันขายได้ 4000 ดีใจสุดๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ

สุดยอด...เคยเปิดที่ปทุมราช ได้สองพันก็หรูแล้ว

ร้านยาประจำอำเภอส่วนใหญ่ยอดประมาณเท่าไรครับ กำลังจะเปิดร้าน

ผมสังเกตุเห็นว่า เมื่อมีกระทู้แนวนี้ทีไรก็จะมีพี่ๆมาแสดงความคิดเห็นกันมากๆเลย
มันสะท้อนให้เห็นว่า เภสัชกรอย่างเราๆนั้นต่างคนก้ต่างต่อสู้ดิ้นรนเช่นกัน
ทำให้ผมรู้สึกไม่เดียวดาย "เฮ่ย..ไม่ใช่เราคนเดียวนี่หว่าที่เคยท้อ" (คิดในใจ)
ผมเปิดร้านมา 2 ปี เปิดตั้งแต่เรียนปี 5
ปีแรกยอดก็โอเค ตั้งแต่หนึ่งพัน ยัน หกพัน(วันที่ร้านใหญ่ปิด)
แต่สู้ร้านใหญ่ๆไม่ไหว ค่าเช่าก็แพง จ้างพี่เภสัชอยู่ร้านด้วย ค่าใช้จ่ายในร้านก็เยอะ ก็เลยออกมาภูธร
ก็ว่าจะลด Cost ก้อนึกว่ามันจะดี กลับมาเจอบททดสอบใหม่"แรงซื้อมันน้อย"
อีกทั้งมีร้านใหญ่ๆมาเปิดไล่หลัง สุดท้ายคิดได้"ทำให้ดีที่สุด" จะเป็นยังงัยก็ต้อง"สู้"
ยืนยันและนอนยัน "สู้เท่านั้นถึงจะรอด"
ทุกวันนี้ ยอดยัง 1พัน 2พัน 3พัน วนไปเวียนมา ดีนะที่มีงานประจำที่รพ.ทำ หาเลี้ยงพ่อแม่ได้ก็พอแล้ว
สู้ๆครับพี่ๆทุกคน ผมยังสู้เลย
ป.ล.ชีวิตยิ่งกว่าละคร ละครยังย้อนกลับคืนได้ได้ แต่สายธารชีวิตนั้นไซ้รไหลไปไม่ไหลกลับ