สวัสดีครับ
ผมเข้าศึกษาคณะเภสัชศาสตร์เมื่อปี 2543 จบ 2548 ขณะนี้ก็จบมาได้ 6 ปีแล้ว อาจจะยังถือว่าไม่เก่าไม่ใหม่ แต่ผมขอเล่าเหตุการณ์ที่ผมเจอ และขอให้รุ่นน้องที่กำลังศึกษาอยู่ได้เอาไปคิดดูนะครับ ขอเรียกตัวเองว่าพี่นะครับ (เพราะอยากส่งต่อความหวังดีต่อรุ่นน้อง แต่ถ้ามีอาจารย์ หรือ ผู้ที่เกี่ยวข้ิอง ผมขอความกรุณาให้สื่อสารต่อกับ รุ่นน้องๆ ด้วยนะครับผม)
พี่ทำงานเภสัชกรรมชุมชน (ร้านยาครับ)
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือ มีวัยรุ่นประมาณห้าหกคน ได้เดินเข้ามาซื้อยาในร้านพี่ และมีบทสนทนาดังนี้ครับ (คร่าวๆนะครับ)
พี่เภสัช (พี่เอง) : สวัสดีครับ
น้องหนึ่งคน : มีไดเมนใหม ? (ถามด้วยอาการไม่มีมารยาท ทั้งๆ ที่พี่ก็ใส่เสื้อมีตราสภาเภสัชกรรม ปักชื่อเภสัชกร)
พี่เภสัช : มีครับ
น้องหนึ่งคน : แผงเท่าใหร่
พี่เภสัช : บอกราคาไป (พี่อยู่โซนท่องเที่ยว ตามเกาะ ราคาอาจแพง พี่เข้าใจ เพราะต้นทุนก็สูงตาม)
น้องคนนึง : หันมาบ่นกับเพื่อน พร้อมทั้งพูดขึ้นมาโดยตั้งใจให้เราได้ยินว่า โครตแพงเลย คอยดูนะกูเรียนจบจะมาเปิดร้านยาแข่งแถวนี้ ( ขออภัยที่พิมไม่สุภาพ แต่อยากสื่อให้เห็น จากคำพูดผมก็เลยคิดเอาเองว่าน้องเขาต้องเป็น นศภ. แน่ๆ ถ้าไม่ใช่ต้องขออภัยนะครับ))
น้องอีกคนที่มาด้วยกัน : ยอมซื้อ (ผมเข้าใจนะว่าแพง กว่าบนฝั่งประมาณ 40 บาท) แล้วก็จ่ายตังค์ พร้อมบอกขอบคุณครับ (น้องคนนี้น่ารักมาก ยังสุภาพ และแสดงอาการเหมือนขอโทษแทนเพื่อนที่แสดงกิริยาไม่ค่อยสุภาพ)
น้องคนเดิม : ยังแสดงอาการไม่สุภาพ พร้อมกับบอกว่ากูจบมากูจะมาเปิดแถวนี้แข่งเลย (ยังจะพูดอีก)
จบการขาย
ข้อสังเกต
1)ผมยอมรับว่ายาผมแพงจริง แต่ผมจะลดราคาให้เขาได้ เพราะดูจากคำพูดคงเป็นรุ่นน้องที่กำลังศึกษาคณะเภสัช ฯ เช่นเดียวกับอดีตเมื่อหกปีที่ผมจบมาแล้ว
2) ผมอยากให้รุ่นน้องให้เกียรติรุ่นพี่บ้าง เลือดเขียวมะกอกด้วยกัน
อืมยังไงดีละ คือ อยากระบายครับ ผมเข้าใจนะ ว่าเภสัชกรชุมชน แม้แต่ นศภ.ยังขาดการให้เกียรติต่อรุ่นพี่วิชาชีพเดียวกัน อย่างน้อยพูดจาดีๆ ให้เกียรติตราสภาเภสัชกรรมบ้าง แล้วอย่างนี้คนอื่นจะให้เกียรติวิชาชีพเราได้อย่างไร เมื่อวิชาชีพเดียวกันยังพูดจากันแบบนี้
น้องๆ ถ้าจบแล้ว น้องก็ต้องเจอชีวิตการทำงานแบบพี่นี้แหละ มีหลายรูบแบบในชีวิตการทำงาน
พี่ไม่รู้จะบ่นอะไร ก็แค่นี้แหละครับ แค่เกิดความน้อยใจ
ขอบคุณที่รับฟังผมระบายความในใจ
เภสัชกรชุมชน