วันนี้รู้สึกอัดอั้น อยากระบายครับ สิ่งต่างๆที่เห็นมาที่คิดว่ามันยังไม่เหมาะสม หรือควรพัฒนา สิ่งต่างๆที่อยากจะแสดงความคิดเห็นมุมมองของเภสัชกรคนหนึ่ง ขอใช้webboard นี้เป็นสื่อกลางก็แล้วกันนะครับ
1. อยากให้การศึกษาหรือการเรียนการสอนปลูกฝังจิตสำนึก และคุณธรรม/จริยธรรมให้กับนักศึกษา ให้พวกเขาเหล่านั้นเห็นคุณค่าในวิชาชีพ ให้ตระหนักได้ว่า วิชาชีพของเรานั้น สังคมได้มอบหมายให้คุ้มครองความปลอดภัยในการใช้ยาของประชาชน มิใช่เป็นวิชาชีพที่แย่งกันเข้ามาเรียนเพราะได้เงินเดือนเยอะ ผลตอบแทนเยอะ ให้เขารู้ว่าการแขวนป้ายนั้นมันเป็นสิ่งที่ผิด สิ่งที่ผมเห็นคือ เพื่อนๆเภสัชส่วนหนึ่งในรุ่นของผมเข้าใจกันคือ เขาเข้าใจกันว่า การแขวนป้ายนั้นเป็นเรื่องธรรมดา ตอนจะเรียนจบเขาก็ถามกันเลยว่า หาร้านเตรียมแขวนกันหรือยัง??? เชื่อไหมว่าหลังจากที่สภาได้มอบใบประกอบมาให้กับเภสัชกรกลุ่มนี้ เขาก็เอาไปแขวนป้ายกัน ซึ่งมันเกิดจากการที่พวกเขาไม่รู้จักพอ หรือว่าเขารับรู้ว่ามันเป็นเงินที่เขาควรจะได้จากการไปแขวนป้าย หรือไม่ก็อ้างว่าใครๆเขาก็แขวนกัน ซึ่งผมเองรู้สึกว่า ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ การศึกษาไม่ได้ช่วยอะไรคนกลุ่มนี้ เอ หรือว่ามันเกิดจากการเรียนที่คณะที่ไม่ได้ปลูกฝังความเป็นวิชาชีพให้กับพวกเขาเหล่านั้น หรือปลูกฝังแล้วแต่คนส่วนนี้ไม่ได้เกิดจิตสำนึกกันแน่
2. ด้วยการที่ผมทำงานในโรงพยาบาลที่เป็นโรงเรียนแพทย์ จึงได้เห็นนศภ.และนสภ.ที่มาฝึกงานด้านการตลาด ซึ่งก็มากันเป็นกลุ่มเดินถือถุงตามพวกรุ่นพี่มา แล้วก็มายืนรวมกันอยู่ตามมุมตึก หรือนั่งเป็นกลุ่มในโรงพยาบาลเพื่อรอพบแพทย์ ซึ่งก็ได้เห็นอาจารย์บางท่านได้บอกนิสิตและนักศึกษาแล้ว ว่าการฝึกงานด้านการตลาดให้ใส่ชุดนักศึกษา ห้ามใส่เสื้อกาว์น เพราะคนไข้จะเข้าใจว่าเด็กกลุ่มนี้เป็นบุคลากรทางการแพทย์ แต่ด้วยเหตุอันใดนิสิตและนักศึกษาส่วนใหญ่จึงไม่ปฏิบัติตามอาจารย์หลายท่านแนะนำ รวมถึงมีคนเล่าให้ฟังว่าอาจารย์แพทย์ที่โรงพยาบาลก็ยังเข้าไปตักเตือนนักศึกษาพวกนี้แล้วด้วย น่าอายจริงๆ อาจารย์หมอเค้าคงเหลืออด
3. ร้านยาแขวนป้าย ทำไมนานนับสิบปีก็ยังไม่สามารถกำจัดไปได้ นโยบายไม่เข้มแข็ง บทลงโทษไม่รุนแรง หรือการปฏิบัติหน้าที่ในการกำจัดร้านยาแขวนป้ายไม่จริงจัง เป็นอย่างไรกันแน่ อีกกี่ศตวรรษเราจะพัฒนาวิชาชีพให้ประชาชน และบุคลากรทางการแพทย์เชื่อถือได้
4. ร้านยาบางร้านยังคงแอบขายยาผิดกฎหมายอยู่ เช่น โลแอคคิวเทน ไวอากร้า สเตียรอยด์แบบกิน แม้ว่าจะเป็นร้านยาที่มีเภสัชกร และเป็นแหล่งฝึกงานให้ นศภ.และนสภ. ทำให้นักศึกษาเข้าใจผิดคิดว่าเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาก็ทำกันได้ เห็นแล้วปลง คงต้องทบทวนเรื่องคุณภาพแหล่งฝึกงานกันด้วย รวมถึงร้านยาที่รับนศภ.และนสภ.ฝึกงานครั้งละเป็นสิบคน ร้านก็เล็กๆ อัดกันเข้าไป
5. โรงพยาบาลไม่ยอมเก็บใบวิชาชีพตัวจริงของเภสัชกรโรงพยาบาลไว้ ทำให้คนบางกลุ่มเอาไปแขวนป้ายกัน
6. หลายคนตีค่าคุณค่าของการทำงานด้วยเงิน หรือค่าตอบแทนที่ได้ แต่ที่จริงแล้วคุณค่านั้ควรเกิดจาการที่ได้ทำงานเพื่อช่วยเหลือด้านการใช้ยาแก่ผู้ป่วยได้อย่างเต็มศักยภาพที่ผู้ป้วยได้ใช้ยาอย่างปลอดภัยต่างหาก
ทั้งหมดนี้ไม่ได้กล่าวว่าเภสัชกรทั้งหมดไม่ดี เภสัชกรที่เป็นแบบอย่างที่ดีก็มีอยู่เยอะ แต่พวกที่ทำตัวนอกลู่นอกทางนั้นก็มีอยู่บ้าง ซึ่งคนพวกนี้เหมือนเป็นมะเร็งร้ายที่ทำลายวิชาชีพ ขอให้สภาช่วยพิจารณา และหาแนวทางในการช่วยกันแก้ปัญหา เพื่อให้วิชาชีพเภสัชกรรมธำรงอยู่ได้อย่างเต็มภาคภูมิ และตอบสนองต่อการปฏิบัติงานตามวิชาชีพเพื่อรับใช้ประชาชน และประเทศชาติ